Column – Dat kan toch niet waar zijn…

“Hier snap ik echt niets van”, hoor ik mijn collega zeggen. “Hoe kun je nu een assurantieportefeuille kopen, zonder er goed onderzoek naar te doen?” Sinds ik vijf jaar geleden bij een advocatenkantoor ben gaan werken, leer ik een andere kant van zaken kennen. Due dilligence onderzoek? Ik had er nog nooit van gehoord. Ik dacht altijd dat je pas een advocaat nodig had als je al in de problemen zit.

De financiële dienstverlening ken ik van binnenuit. Ik ben jarenlang hypotheekadviseur geweest bij een redelijk groot advieskantoor. Wij gaven financiële dienstverlening in de breedste zin van het woord. Ik heb de groei van het kantoor en het aantal vestigingen meegemaakt. De impact gevoeld van de invoering van de Wfd, nu Wft. Sterker nog, door dat laatste ben ik me gaan verdiepen in compliance, wat mij als compliance adviseur en auditor naar de andere kant van de tafel heeft gebracht. Maar de juridische kant, die kende ik niet.

Gelukkig maar, want dat betekent dat er geen ernstige narigheid is gebeurd. Maar dat had zo maar gekund, besef ik nu. Want ook het kantoor waar ik werkte nam wel eens een portefeuille over. Een relatie die met pensioen ging en een kleine portefeuille had die hij graag bij ons wilde onderbrengen. Of een tip van een portefeuillemakelaar. Die vertelde dan wat voor mooie portefeuille het betrof. “Echt iets voor jullie, een aanvulling op jullie organisatie.” De prijs werd berekend aan de hand van de doorloopprovisie. Er werd kennisgemaakt, een mooi compliment en een handdruk gegeven, en het contract werd getekend.

Boekenonderzoek? Waarom?

Dus ik snap wel dat dat zo gaat. Boekenonderzoek? Waarom? We kennen elkaar toch? En negen van de tien keer gaat het goed. Maar inmiddels heb ik in mijn huidige functie dossiers voorbij zien komen waar je niet vrolijk van wordt. Van mensen die dachten een goede deal en goede afspraken te hebben gemaakt. Waar na een tijdje blijkt dat die toch niet zo goed zijn als gedacht.

Ik heb meegewerkt aan due dilligence onderzoeken waar naar boven kwam dat adviezen niet op orde waren, met risico van een claim of boete. Waar volmacht premies gebruikt waren voor de financiering van andere projecten, waar familieleden op de loonlijst stonden, waar producten waren gesloten terwijl er voor dat onderdeel geen vergunning is. De boete die je voor dat laatste kunt krijgen is enorm.

Komt er echt zoveel bij kijken? Ja dus. Het zal niet met zo’n vaart lopen? Dat dacht ik ook. Niets is minder waar. In kleine details kunnen grote risico’s schuilen. Een mooie deal blijkt een kat in de zak. En het kost dan een hoop tijd, negatieve energie en geld om de zaak te kunnen redden. Als dat nog kan. Inmiddels weet ik: een advocaat is niet alleen nodig om je uit de problemen te halen, maar om (zoveel mogelijk) problemen te voorkomen.

Lees hier het artikel zoals het is verschenen in VVP nr. 4 | mei 2017